نهایتا، امروز وب ایرانی چیزی فراتر از چند تالار گفتگو، سرویس وبلاگ، فروشگاه اینترنتی ، دوستیابی و سایتهای نظردهی عمومی و وسواس های رای پائین و رای بالا نیست. حال آنکه تمامی این وب سایت ها هرکدام در حداقل کیفیت شیپور برتری و بهتری را می زنند.
نبود تخصص، برنامه ریزی های رسمی، اهداف مشترک و از پیش تعیین شده و نهایتا فراهم آمدن شرایطی برای رشد افرادی غیر متخصص در وب ایرانی باعث شده است تا نه تنها وب ایران، وبی فاقد اعتبار و کم ارزش جلوه کند، زمینه های سوء استفاده را برای کشور های دیگر در مورد جنگ روانی و مدیریت شایعه از طریق دانش IT و ICT بر علیه ایران فراهم آورد.
کم کاری و اشتباه کاری بخش خصوصی که خلاصه ای از آن در بالا بیان شد یکطرف، عدم برنامه ریزی اصولی در بخش دولتی طرف دیگر ماجراست که نمی گذارد سرگذشت وب ایران را به نیکی رقم بزنیم.
تنها حمایت های لفظی از وب ایران و متولیان وب ایرانی، نبود یک بخش نظارتی رسمی و منطقی، موانعی چون محاسبه وام بسته به تعداد پرسنل در ارائه وام ها و نیز وثیقه های سنگین و ... همه و همه باعث شده است تا وب ایرانی، بی پناه و گوشه گیر و تنها در حد همین چند سرویس دهنده کوچک و ابتدایی باقی بماند.
سرویس دهنده هایی که نه تنها در شکل ظاهری، برنامه نویسی و وب سرور خود با مشکلات بسیاری مواجه هستند، از بن، بخاطر نبود طرح استراتژیک، پلن های دقیق و علمی تجاری دائما با هراس حذف و نابودی مواجه هستند. پروژه هایی کوچک اما پر مدعا که می بایست برای ادامه فعالیت های خود راهی کاملا متفاوت و اصولی را به جای بازی با الفاظ بزرگترین، اولین، بهترین، برترین و ... پی گیر باشند.
همچنین یکی دیگر از الفاظ خطرناک که باعث خروج ما از مسیر موفقیت درمورد وب شده است استفاده از واژه وب فارسی به جای وب ایرانی بوده است. محدودیت آفرینی این واژه تا بجایی بوده است که تا بحال هیچ پروژه ایرانی تصمیمی برای سرویس دهی به سایر کشور ها، مخصوصا کشورهای همسایه نداشته است. حال آنکه خود همین وب فارسی هم محتوای درونی چشمگیر و معتبری ندارد.

تجارت الکترونیک ابزاری بلا استفاده در وب ایرانی
تجارت الکترونیک، این ابزار قدرتمند که بسیاری را به قشر سرمایه داری در کشورهای صنعتی متصل و تبدیل کرده یکی از حلقه های فراموش شده پی ریزی اصولی پروژه های وبی ایران است.
به جز فروشگاه های اینترنتی و مدل B۲C دیگر در هیچ کجا خبری از تجارت الکترونیک به گوش نمی رسد و تا زمانی که وب سایتی قصد فروشگاه اینترنتی بودن نداشته باشد حاضر به استفاده از اصول تجارت الکترونیک نیست و شاید دلیل از آن رو باشد که هنوز برخی در جامعه کارشناسان IT ایران به صورت دقیق، علمی و کاربردی با مفاهیم مهمی چون تجارت الکترونیک فی الواقع آشنایی ندارند و البته از طرفی نبود زیر ساخت لازم برای تجارت الکترونیک، عامل تشدید کننده این معضل است.
زیر ساخت تجارت الکترونیک در ایران با در نظر گرفتن تحریم ها، مشکلات بین المللی و ... می بایست بومی سازی شده باشد که در شرایط فعلی تنها حرکت بومی سازی تجارت الکترونیک با همت شرکت رهنما و البته فقط در مدل B۲C به نام سامانه پرداخت با نگاه بر طرف سازی مشکل Payment انجام گرفته است.
حال با در نظر گرفتن این مهم که وب غیر ایرانی با استفاده از تجارت الکترونیک خود را به نظام سرمایه داری جهانی رسانده است، وب ایرانی با الهام از کلیه این روابط آزمون و خطا و از پیش سنجیده شده می بایست به سمت یک تحول و تغییر چشمگیر قدم بردارد.

● امید به وب ایران نگرشی هوشمندانه!
بسیاری از کارشناسان از وب ایرانی قطع امید کرده اند. حال آنکه از پتانسیل های نهفته در این بازار بکر بی اطلاع هستند.
تنها کافی ست منتظر باشیم تا اندکی از آشتی وب ایرانی با تجارت الکترونیک و ورود سایر مدل های آن به عرصه IT داخل کشور بگذرد و پس از آن است که می توانیم شاهد گردش مالی های میلیون دلاری برای بسیاری از پروژه های وبی ایرانی باشیم.
ورود یک وب پورتال واقعی و برنامه ریزی شده چون Yahoo و یا AOL به عرصه وب ایران نیز می تواند متحول کننده صنعت IT ما باشد که قاعدتا چنین پروژه ای نمادی از کل درباره فناوری اطلاعات ایران خواهد بود.
برای نیل به این آرمان نیاز است تا بخش دولتی با برنامه ریزی های دقیقتری به کمک سرمایه گذارن در بخش خصوصی شتافته و بخش خصوصی با بکار گیری نیروی متخصص در زمینه های مدیریت استراتژیک، برنامه ریزی استراتژیک، روانشناسی، فروش، بازاریابی، کنترل پروژه و سایر موارد اینچنینی و همچنین ارائه طرح های نو و سازنده وب ایرانی را در مسیر موفقیت و سودهی بی پایانی قرار دهند.
کاربران وب ایرانی هنوز مواردی فراتر از وبلاگنویسی و دوستیابی های اینترنتی را تجربه نکرده اند، از همین روست که آماده پذیرش و تجربه هر سرویس جدیدی خواهند بود. پذیرش تجربه های جدیدی نزدیک به واقعیت و شرایط فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی ایران.